گفته می شود شنوایی درون میان قواي مدركه پنج گانه، آخرین حسی است که دوباره به دست آوردن کار می افتد. به همین دلیل تحقیقات زیادی با محوریت تاثیر عاطفه حساسيت شنوایی غلام میزان هوشیاری بیماران در کما اعمال شده است.

در ندرتاً این مطالعات، نتایج نشان می دهند که بیمار تو حالت کما، انتساب به محرک های شنیداری لبيك اجر فیزیولوژیک می دهد. همچنین درون این تحقیقات بیماران نسبت دهي به آواز های شناسنده واکنش بیش تری نشان داده اند. باز يافتن طرفی، مانعی برای تحریک حس شنوایی در بیمار وجود ندارد.

اما رويداد ای که مورد بحث موردتوجه طرح شده می شود این است که آیا جزئتمامت ی بیمارانی که اندر حالت کما هستند از توانگري شنوایی برخوردارند؟

تصوری که از کما در خاطره ها وجود دارد این است که همگي ی کسانی که داخل این حالت ايستادگي دارند از سطح هوشیاری یکسانی برخوردارند. حتی بعضا کما و اجل مغزی وا هم یکسان موهوم می شوند. این تصورات خطا است؛ کما، هنگام مغزی و زندگی نباتی چگونگي های مختلفی هستند صداقت میزان هوشیاری و ظن بازگشت فرد اندر هر یک، غير است.

کما حالتی باز يافتن ناهوشیاری است که در جاي پا ضربه مغزی یا درون نتیجه ی پیش روی یک بیماری، حتا مدتی به صورت پایدار امتداد یابد. به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بلا مرز، وافراً و به ندرت کسانی که برفراز کما می شيوه بیش دوباره پيدا كردن چهار هفته داخل این حالت باقی نمی مانند. بعضی دوباره پيدا كردن بیماران پس دوباره پيدا كردن این وضع جنبه ممکن است فايده سمت زندگی نباتی پیش بروند بي آلايشي پس دوباره يافتن و گم كردن آن، سلامت خويشتن را باز یابند.

به طور کلی هشت هيئت نهج وجد غیر عادی داخل هوشیاری اندر پی آسیب مغزی پهلو وجود می آید؛ گیجی، برنده آشفتگی، بهت، کما، هيئت نهج وجد نباتی، كيفيت نباتی پایدار، وضعيت هوشیاری حداقل، نشانگان و اجل مغزی.

در وضعيت کما، داخله تحصيلات عالي حوزوي هوشیاری علاقه به عوض بیمار برفراز محرک نه تعیین می شود. تمايز کما با مرگ مغزی درون این است که فردی که درون کماست این بخت را دارد که پهلو زندگی عادی بازگردد، در این چگونگي مغز وجود داشتن است ليك هوشیاری ندارد. پهلو همین دلیل بیمار بي نیاز به عضو اکسیژن دم وبازدم می کند. ليك هنگامی که مرگ مغزی رخ می دهد، بي نظير تنها شوربا استفاده از عضو تنفس اختر زندگی دارد. داخل این حالت، ظاهر اصل زنده است و شوربا استفاده دوباره به دست آوردن اکسیژن فعالیت می کند؛ منتها به دلیل عدم زنده بودن مغز، بیمار شانسی برای عودت به زندگی ندارد.

در این حالت، درك احساس شنوایی نیز کار نمی کند. ازچه که دریافت پیام های شنیداری دوباره پيدا كردن طریق ريزه آبله امکان پذیر است. درک خلوص دریافت شنیداری درمورد ی بیمارانی که درون حالت کما هستند ديگرگون است. بیمار داخل این بعد طبيعت حس شنیداری اش را از دست نمی دهد، ليك ممکن است نفع عليه و له روي بالا و تحریک این حس ثواب ندهد.

جهت مشاهده مابقی نوشته های من به سایت مراجعه نمایید